W ostatnim tygodniu ubiegłego roku przeżyliśmy smutne chwile związane ze śmiercią syna nauczyciela naszej szkoły ORA w NgeyNgey – wiosce sąsiadującej z Monasao w odległości 2 km. Śmierć dziecka jest wstrząsającym wydarzeniem tym bardziej, gdy jest to śmierć tragiczna i niespodziewana.
Niedawno odwiedziliśmy niewielką wioskę – Kanza – położoną 15 km na południe od Monasao. Miejscowość ta przeżywa obecnie pierwszą ewangelizację – nie ma tu ochrzczonych chrześcijan, a liczne grono mieszkańców, którzy uczestniczyli we mszy św. dopiero przygotowuje się do przyjęcia chrztu. Uczestnictwo we mszy św., gdzie tylko kapłan przyjmuje komunię świętą jest specyficznym doświadczeniem w takich miejscowościach Afryki jak Kanza. Mimo, iż uczestnicy mszy św. dopiero zaczynają swoją relację i przygodę z Jezusem z Nazaretu to trzeba przyznać, że ich postawa w trakcie nabożeństwa, głębokie skupienie i radosne oczekiwanie mogą być pozytywnym przykładem dla „doświadczonych” braci w wierze.
Niedawno wybraliśmy się na wyjątkową uroczystość ślubu wiceprzewodniczącego rady parafialnej do leżącego na terenie naszej parafii miasteczka Bayanga. Leży ono 50 km na południe od Monasao. Bayanga jest zupełnie inna niż Monasao: jest kilkukrotnie większa, znajdują się tutaj ważne instytucje: szpital, policja, targ, merostwo oraz międzynarodowa organizacja ekologiczna WWF, która zatrudnia ponad 200 mieszkańców na wysokopłatnych stanowiskach. W Bayandze nie mieszkają Pigmeje, którzy stanowią przecież o wyjątkowym charakterze misji Monasao.
Od połowy listopada do przełomu lutego i marca panuje w Monasao i okolicy pora sucha. Jest to stosunkowo krótki okres jak na afrykański kontynent – przez pozostałe 8-9 miesięcy w ciągu roku doświadczamy częstych i intensywnych opadów deszczu. Jest to zawsze wielkim zaskoczeniem dla nowych gości misji Monasao, którym Afryka kojarzy się z upałami i doskwierającym słońcem.
Po krótkim – dwutygodniowym urlopie w Polsce – wróciła na misję Monasao lekarka Emilia Bylicka. Mimo, iż przerwa świąteczna była krótka to powrót lekarza był mocno oczekiwany zarówno przez mieszkańców Monasao jak i pobliskich wiosek w promieniu kilkudziesięciu kilometrów. Emilia nie tylko zapewnia profesjonalną pomoc medyczną potrzebującym, ale i zarządza całą przychodnią w Monasao.
Tuż przed świętami Bożego Narodzenia zawitał do naszej misji Monasao nowy mieszkaniec. Z gościnności misji skorzystała amerykańska studentka pisząca swoją pracę magisterską w Berlinie.
Kończący się rok 2017 pożegnaliśmy świętując w wyjątkowy, niezwykle radosny sposób. 31 grudnia, w Beya – wiosce odległej od Monasao o 12 km świętowaliśmy chrzest św. trójki mieszkańców, którzy postanowili przyłączyć się do grona uczniów Chrystusa, po wielu latach przeżytych w wierze muzułmańskiej. Uroczystość miała wyjątkowy charakter, gdyż w trakcie mszy św. katechumeni przyjęli nie tylko chrzest, ale i komunię Św. Dwoje z nich zawarło też katolicki ślub po 34 latach wspólnego życia.
Na misji Monasao podobnie jak w każdej katolickiej parafii na świecie okres poprzedzający Boże Narodzenie oznacza intensywne przygotowania duchowe i liczne spowiedzi, ale także porządki i przygotowania w domach, w kościele i na terenie wokół misji. Szczególnie zauważalne były próby chóru, który z ogromną energią przygotowywał się do świąt, dzięki czemu niemal całe Monasao mogło uczestniczyć w atmosferze świątecznych przygotowań.
8 grudnia, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny mieliśmy wyjątkową okazję przeżywać dwie pielgrzymki w tym samym okresie. Pierwsza z nich odbywa się już od wielu lat do nowopowstającego Sanktuarium Maryjnego w Ngukomba znajdującego się ok. 30 km od Bangui – stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej.
1 grudnia obchodzone jest w całej Republice Środkowoafrykańskiej narodowe święto. Oczywiście jak to na naszym kontynencie wszystko jest płynne, elastyczne, zmienne, zależne od okoliczności. W tym roku w Monasao obchodziliśmy narodowe święto 15 grudnia, kiedy to szef powiatu Bayanga (subprefecture) oraz mer stolicy powiatu zaplanowali odwiedzić naszą wioskę.